jest czarno-bialy, a wiec bardziej wiarygodny, autentyczny, opowiada prawdziwa historie, o ktorej mieszkancy srodkowej Europy nawet nie wiedzieli, kto by sie spodziewal , ze "kraj spleniajacych sie marzen" w przeszlosci walczyl o wolnosc slowa, walczyl z absurdem zadzy wladzy.
"Good..." jest niesamowicie dobrze skrojony, chyle czlola Clooney'owi nie tylko jako rewelacyjnemu aktorowi, ale teraz takze jako rezyserowi, ktory nie dal sie zawladnac hollywoodzkiej machinie. Jego obraz jest oparty o niebywala obasade, brawa dla Davida Strathairna, juz dawno nie widzialam na duzym ekranie czlowieka obdarzonego tak niesamowita charyzma, chce sie go sluchac przyjmujac jednoczniesnie aktywna postawe wobec jego slow, a to wyjatkowa zaleta, poza tym Robert Downey Jr. , Patricia Clarkson, Ray Wise- pelni zaangazowania stwarzaja atmosfere uczesnictwa w czyms waznym, w misji.
"Good night and good luck" otwiera oczy, jest inspirujacy.
Pomimo uwielbienia dla muzyki lat 50. w Stanach Zjedncozonych i fascynacji tym okresem, wiem, ze jestem obiektywna w ocenie, film jest swietny i obowiazkowy, zwlaszcza dzisiaj, kiedy z zalozenia wazne wydarzenia polityczne mozemy ogladac jedynie w katolickiej stacji ojca dyrektora...